Łódzkie środowisko dziennikarskie jest rozbite i pogruchotane. Już wprowadzenie stanu wojennego pogłębiło podziały, a późniejsze przemiany mediów okazały się gwoździem do trumny. Wbrew deklaracjom, władze różnych opcji zainteresowane były pogłębieniem negatywnych zjawisk w środowisku i sprowadzeniem zawodu do parteru. Dziś wielu dziennikarzy trafiających do redakcji, w pogoni za wierszówką i możliwością utrzymania się w zawodzie, rezygnuje całkowicie z aspiracji zawodowych, ponadto presja polityki powoduje zatracenie etosu zawodu. Służba społeczeństwu zgodnie z prawem i kodeksem etyki zawodowej stała się w gruncie rzeczy fikcją.
Łódź jest specyficznym poligonem społecznych przemian, zapoczątkowanych już w XIX stuleciu wraz z uprzemysłowieniem regionu. Po okresie transformacji gospodarczej w ostatnich dziesięcioleciach, także media i dziennikarze stali się obiektem negatywnych przemian. Obcy kapitał przyniósł w ostatecznym rozrachunku więcej strat i krzywd niż zysków. Redakcje prasowe największych gazet codziennych w Łodzi zostały zmarginalizowane, a ich kierownictwa oderwały się od problemów środowiska dziennikarskiego, ponadto z problemami finansowymi boryka się zarówno Polskie Radio jak i TVP w Łodzi. Ich sytuacja nie jest spowodowana tylko rozwojem mediów społecznościowych. Wysoką cenę płacą także dziennikarze. Podejmowane ostatnio próby naprawy sytuacji są, niestety, mało skuteczne, bo znów polityka stanowi prymat…
Służba publiczna, bo ona wciąż jest drogowskazem dla wielu żurnalistów, nie stanie się czymś rzeczywistym i realnym bez pomocy państwa i zaangażowania dziennikarskiego samorządu. Na razie mamy dwa skonfliktowane duże stowarzyszenia dziennikarskie, okopane w zaszłościach, i państwo obiecujące jedynie przyspieszenie prawnych przemian. Na horyzoncie nie widać nadziei.
Łódzki Oddział SDRP apeluje do dziennikarzy różnych opcji o wypracowanie wspólnej platformy działań w obronie mediów i żurnalistów. Jeśli nie zrobimy tego my, to kto nas zastąpi?
Oddział Łódzki SDRP